Pluk 2011 – 11 tot 17 september

11 september

De voorbije week is schitterend geweest op het vlak van de klimatologische omstandigheden. We hebben beslist deze week geen noemenswaardige plukactiviteiten op te starten, tenzij de machinale pluk van enkele landwijnpercelen. We geven de kans om de natuur zijn werk te laten doen en de druiven verder optimaal te laten rijpen. De grenache heeft op sommige terroirs nog geen 13% gehaald.

Dit liet ons toe enkele dagen vakantie te nemen en een korte trip naar Italië te maken. We moesten trouwens zaterdag in Lucignano (in het hart van Toscanië) een trouwfeest meemaken van een goede vriend. We hebben er een kleine Chianti-route erbij genomen op zoek naar nieuwe ontdekkingen. Een verblindende tussenstop in San Gimignano bracht ons weer even in de middeleeuwen en een unieke oenoteca aldaar maakte onze Italiaanse wijnkennis wat groter en onze portefeuille wat lichter. Ik merkte ook dat in Toscanië de pluk nog niet echt begonnen was. Blijkbaar hebben ze ook een klimatologische kwakkelmaand achter de rug en zal de sangiovese wat later worden geplukt. De gelijkenis met de zuidelijke Rhône was opvallend.

Na een ontspannende driedaagse zijn we zondagmiddag terug afgezakt naar Sarrians. Marc & Marianne waren immers reeds toegekomen en Patrick komt morgen onze streek onveilig maken. Enige voorbereiding was dus noodzakelijk. Het eerste wat we dus deden, was Jérémy opzoeken voor de plukplanning en het overzicht van de rijpingsevoluties van de diverse percelen.

Een tweede ontnuchtering bracht ons even van ons stuk.

We zagen een zwaar gebroken Jérémy met een gezicht alsof hij in de ring heeft gestaan tegen Mohamed Ali. Opgezwollen gezicht met twee blauwe ogen, een oor met naadjes, een gebroken neus, drie gebroken ribben en overal kneuzingen. Hij kon zich amper bewegen. Hij bleek gisteren het ziekenhuis te hebben verlaten. Nadat we zijn verhaal sprakeloos hadden gehoord, was het duidelijk dat we gelukkig mochten zijn dat Jérémy nog leeft. Het rijgedrag van Jérémy is al lang een pijnpunt, maar wanneer dit samengaat met vermoeidheid en wat alcohol dan zijn de gevolgen niet te overzien. Op donderdagnacht (liever vrijdagmorgen) om 3uur (!?) is hij in volle vaart van de baan gegaan met zijn robuuste 4×4 op de weg van Beaumes-de-Venise naar Sarrians. De 4×4 werd in drie stukken terug gevonden. Jérémy heeft zijn vierde perte-totale op 5 jaar tijd ondermaal overleeft. En dit op het moment dat dit wijnjaar zich niet gemakkelijk aandient en dat de wijnbouwer andermaal het verschil zou kunnen maken. Als geslagen honden zijn Françoise en ikzelf naar huis gegaan. De drie mooie Toscaanse dagen zijn in enkele seconden weggeveegd. Wij zijn uiteraard tevreden dat Jérémy er nog is, maar het ‘waarom’ begint moeilijker en moeilijker rationeel ingevuld te geraken. Hoe ver kan iemand nog met zijn geluk spelen? Wie gaat nu de kelderactiviteiten gevat managen? Wat nu met de vinificatie? Ik zie de bui al komen.

Jérémy moet nu rusten en genezen van zijn blessures. Het weer zit goed mee en we kunnen rustig toeleven naar de pluk. Woensdag zullen we starten met de syrahdruiven van onze Cru en Clos ds Frères. De eerste grenachedruiven van de beste wijngaarden zullen einde deze week (ten vroegste), begin volgende week (waarschijnlijk) worden geplukt. We hebben dus nog enkele dagen om te bezinnen hoe wij de pluk en het vinificatieproces verder zullen moeten organiseren. Nu de natuur onze kant heeft gekozen, heeft Jérémy er anders over gedacht.

Met nieuwe kopzorgen ga ik een nieuwe week tegemoet. Hoe is het mogelijk?

17 september 2011

Hoewel de week psychologisch dramatisch begon en ik meer als gezinstherapeut heb gefunctioneerd dan als wijnboer, heb ik mij kunnen optrekken aan de prachtige klimatologische omstandigheden en de vrienden die zich hebben aangemeld voor de komende plukarbeid.

De situatie met Jérémy is wat genormaliseerd, maar er moet iets gebeuren in zijn hoofd. Ik heb talrijke gesprekken gevoerd, waardoor de familiale toestand van de Ondes weer enigszins in de goede richting verlopen. De moeder probeert positief te zijn, de vader helpt opnieuw in het wijnbedrijf en ondersteunt Jérémy met de machinale pluk, de naaste omgeving steekt een handje toe…enfin de omgeving rond Jérémy is erg ondersteunend en dat was noodzakelijk.

Ondertussen is de pluk volop losgebroken. Deze week was ook cruciaal voor zowel de wijnen van Ondines als voor Clos des Frères. De syrahs halen gemakkelijk de 14% en dreigen overrijp te worden. Dus de prioriteit voor het begin van deze week was het binnenhalen van de syrah. Woensdag werd het beste syrahperceel aangepakt waar ook een deel in Clos des Frères zal terechtkomen. We hadden een stevige plukploeg samengesteld: 7 Belgen (Françoise, Bob, Mark & Marianne, Fransesca, Patrick en ik), 2 Fransen en 8 Tunesiërs. We hebben die dag 5 ton druiven binnengehaald in de beste omstandigheden. De sanitaire toestand van de syrah was uitstekend. Dit was echt geruststellend. Met een goede pluk, mooi fruit, prachtig zonnig weer en een ambiancevolle middaglunch van Martine-du-Midi, kon zo’n plukdag moeilijk stuk. Donderdag 15 september werd er enkel machinaal gepluk tijdens de nacht (van woensdag op donderdag) voor de Côte du Rhônewijnen van Jérémy. Er was dus behoorlijk veel werk in de cave en heb dan ook een stevig handje toegestoken. Vrijdag 16 september werd bijna het volledig potentieel van Clos des Frères geplukt (op het terrein achter ons huis na). Grenache wordt de uitdaging van het millésime 2011. De plukploeg werd verrijkt met drie kersverse plukkers: Jef, Bart en Anna. Hen moest je niet meer uitleggen wat een bio-verantwoorde oogst betekende. We hebben die dag bijna 7 ton druiven geplukt. Druiven genoeg, maar de kwaliteit was niet homogeen. Een zeer strenge selectie op de wijngaard was noodzakelijk. Op sommige wijnranken hebben we soms de helft moeten laten vallen. Met pijn in het hard zie je zo een belangrijk deel van de opbrengst naar de haaien gaan. Alle grenachedruiven hadden een rijke suikergehalte, maar waren verre van fenologisch rijp. Vele trossen waren ronduit nog roze van kleur en kunnen gewoonweg niet in een cru worden opgenomen. De Belgische plukkers moest ik niets meer duidelijk maken dat dergelijke druiven niet geschikt waren voor het niveau van Clos des Frerès. De Tunesische seizoenplukkers kunnen deze kwalitatieve ethiek niet echt begrijpen (ze drinken immers geen wijn), wat ook lastig is om telkens hen op hun plichten te wijzen. In een moeilijke jaar als deze is een strenge selectie in de wijngaard niet alleen een noodzaak, maar ook een garantie om een degelijke ‘matière première’ perfect te kunnen verwerken in de cave.

We zijn blij dat het grootste deel van Clos des Frères binnen is, want het weekend zou het weer wel kunnen omslagen. Ik was vrijdag echt stikkapot. De rug was niet echt meer van de partij en plukken in meer dan 30 graden heeft een dehydraterend effect op uw gestel. Na een slopende plukdag heb ik nog nooit zo snel twee pinten soldaat gemaakt in het cafeetje in Vacqueyras. ’s Avonds hebben we met de volledige Belgische plukploeg ons vochtigheidgraad weer op peil gebracht met oa de verrassende wijnen van Château Montfaucon.

Zaterdag hebben we iedereen uitgezwaaid. De kampeerders Jef, Bart en Anna gingen hun eigen weg en zochten een middeleeuws kasteel op in Bourgogne. Voor de rest zat er nog een culinaire afsluiter in bij Pic te Valence.

Zaterdagavond is het weer inderdaad beginnen omslaan. Omstreeks 19u is het beginnen regenen. Na twee weken prachtig weer, is dit echt niet hetgeen waarop we zaten te wachten. We moeten immers nog 40% van de oogst binnenhalen, waaronder de Folie des Frères. Omstreeks 22u is de zachte regen gestopt en is de temperatuur gezakt tot 25 graden. Morgen voorspellen ze wat mistral, wat uiteindelijk een goede zaak is. Ik hoop dat deze regenbui de wankele kwaliteit van de grenache niet verder zal degraderen. Voor wat de druiven van Folie des Frères betreft heb ik weinig vrees, want die zagen er uitstekend uit. Voor de grenache op het plateau van Vacqueyras zou dit een regenbui te veel kunnen zijn. Laat de mistral maar vlug komen.

Wijnbouw blijft een stresserende boel. De natuur is en blijft de onvoorspelbare factor. Hoewel ik bij de familie Onde een tweede onvoorspelbare factor heb leren kennen.

We gaan de derde week met hoge verwachtingen tegemoet.