We zijn het land uitgegaan met heel wat besognes in ons hoofd. Terwijl de verkiezingskoorts in Gent begon aan te groeien en iedereen mij plots opnieuw kent, zag het actieveld binnen Solidariteit voor het Gezin er nogal woest uit. Ik wist dat ik deze maal een paar dossiers ging meenemen en dat ik mij niet volledig kon lostrekken van hetgeen op de Vlaamse bodem geschiedde. Het Boosttraject begon vleugels te krijgen, het dossier Wenduine zat ik zijn rechte lijn, een paar ambetantigheden in Mederi en SOM teisterden mijn mailverkeer, mijn vriendin Karin Van Mossevelde heeft een eigen dynamische agenda, de opstart van een complex verhaal van een nieuw planningstool in combinatie met DOTS laat de gemoederen niet los, het KDV-dossier in Oostende werd een heet hangijzer dat zijn besluitvorming moest krijgen in september… Enfin, een zorgeloos vertrek was ondenkbaar.
Daarbovenop had Françoise het idee opgevat om ons huis in de Ekkergemstraat compleet te herschilderen en ze had dit gepland voor alle rust in de periode dat wij in Frankrijk zaten. Ons huis kon na al die bewogen jaren wel een opfrisbeurt gebruiken, maar het leeghalen (en dus schilderklaar maken) van het huis voordat we naar Sarrians vertrokken, had ik compleet onderschat. Een mens beseft pas zijn verzamelobsessie wanneer hij moet verhuizen. Drie keer naar het containerpark was nog niet voldoende om enige gemoedsrust in ons hoofd te brengen. De achtergelaten chaos was niet meteen een rustgevend gedachte om te vertrekken naar Sarrians.
Tenslotte werd ik op wijngebied ook op proef gesteld en werd ik belast met talrijke opdrachten waar ik in Sarrians geen weg mee kon. Mijn engagementen voor de Baronie des Costes du Rhone, Commanderij Osiris en de organisatie voor de Zorro’s, de finalisatie van de organisatie van Tour des Frères 2019 en de Vlaamse Wijngilde met het 50jarige bestaan doorkruisten ernstig mijn agenda, met het besef dat ik weinig zinvolle dingen zal kunnen doen vanuit Frankrijk. Dat werkt op mijn gemoed en daar wordt ik zenuwachtig van. En zeggen dat dit puur mijn eigen schuld is.
Lees hier het volledige verslag van het Annus Horribilis: Het wijnjaar 2018
