Nog voor we gingen vertrekken waren we aangenaam in de weer voor de organisatie van een wijnhappening in Domaine les Ondines, waar we meer dan 100 sympathisanten van de Liberale Mutualiteit Brabant gingen verwelkomen met een degustatiefeest. De Liberale Mutualiteit Brabant vierde hun 100 jarige bestaan op een originele manier, door met 100 mensen minstens 100 fietsbeklimmingen te doen van de Mont Ventoux, ook ten voordele van een goed doel. Deze prestatie kreeg zijn apotheose op 7 september in onze wijnkelders met veel muziek, paëlla en nog veel meer wijn. Normaal was dit onmogelijk omdat we in normale omstandigheden al volop in de plukwerkzaamheden moesten zitten. Maar gezien de flora door de gekende voorjaarstoestanden met 14 dagen vertraging op ons afkwam, hadden we tijd genoeg om dit er nog eventjes bij te nemen.
Lees hier het volledige verhaal in PDF over: 2013 -Millésime 2013 Vacqueyras. Een jaarlijkse impressie over de pluk, de oogst en de omgevingsfactoren in de periode van september 2013
Dus onze agenda was voor de eerste week al goed gevuld, goed wetende dat er in de wijngaard amper iets te beleven viel. Daarenboven hebben we onze route naar Sarrians twee dagen aangepast om de unieke wijnreis van Commanderij Osiris naar de Noordelijke Rhône beter te kunnen voorbereiden. We zijn diverse overnachtingsmogelijkheden gaan bekijken en enkele lunchfaciliteiten gaan aftoetsen. We zijn daar twee dagen zoet mee geweest en hebben onze reisdraft mooi kunnen aanvullen met enkele supplementaire unieke stops. De wijnreis naar het AOP St-Joseph wordt er weer één om in te kaderen.
2 september was onze eerste dag op het thuisfront Sarrians. We waren toch wel nieuwsgierig. Gedurende twee maanden zijn diverse vrienden langs geweest en hebben kunnen genieten van de zomerse omstandigheden van de Provence in het algemeen en van het wijngebied Vacqueyras in het bijzonder. Vroeger werd het huis levendig gehouden door mijn ouders die gedurende meer dan 12 jaar in Sarrians overzomerde. Zij hebben het huis een ziel gegeven, maar door de ziekte en het overlijden van mijn vader werd deze mooie periode al vorig jaar afgesloten. Het zou zonde geweest zijn moest er geen andere invulling geweest zijn voor ons wijnhuis in de zomer. En blijkbaar hebben deze vrienden ons wijnparadijs met de zelfde zorgvuldigheid bejegend als wij. Bij onze komst lang het huis en tuin er schitterend bij. Onze jaarlijkse wijnperiode van een maand kon echt beginnen.
Op 3 september heb ik met Jérémy de wijntoestand grondig overlopen en vastgesteld dat alles minstens met 15 dagen wordt uitgesteld. Geen plukactiviteiten voor 16 september was de boodschap. Bij een wandeling door de witte clairettewijngaard werd meteen duidelijk welke achterstand de rijping heeft opgelopen. De clairette was zuur en de kleur was nog groen. Nergens was trouwens beweging te zien in de wijngaarden. Het was nog nooit zo stil geweest in september. In normale omstandigheden werden nu de witte varianten geoogst. Vorig jaar werd de viognier geoogst rond de 22ste augustus. Alles had te maken met de late floraison die op geen enkele manier werd ingehaald door uitzonderlijke klimatologische omstandigheden. Jérémy maakte mij ook bewust van de zeer kleine productie dit jaar. Met een bedrukt gezicht ziet hij zijn inkomsten met 30% dalen. Hij voorspeld dat we amper een rendement gaan halen van 20hl/ha. Voor mij is dit een zegen, omdat dit een eerste signaal betekent van natuurlijke kwaliteitsverhoging, maar voor iemand die hiervan zijn broodwinning maakt is dit toch even slikken. We spraken niets af, tenzij hetgeen moest gebeuren voor de grote happening op 7 september.
Op woensdag 4 september kregen we het aangenaam kampeerbezoek van Merel (dochter van Philippe en Gladys) en Daan. Zij waren onderweg naar het zuiden en konden voor een paar dagen hun tent kwijt met zicht op Clos des Frères. We hebben ons gekwijt van onze educatieve vinologische opdracht, dat hopelijk geapprecieerd werd. Vrijdag 6 september zette zij hun reisplannen verder met een fles Folie des Frères onder de arm.
Vermits het onverwacht rustig was in de wijngaard, konden we onze aandacht spreiden over nog te ondernemen klusjes. Op 5-6 september hebben we grondwerkzaamheden uitgevoerd en de omgeving van het huis grondig aangepakt. In het verlengde van onze nieuw aangelegde petanquepiste zal nu een mooi gazon verschijnen. Ook werd een nieuwe pomp en tracé geïnstalleerd waardoor we nu via het Canal de Carpentras het nodige water kunnen oppompen voor irrigatie van onze tuin.
Ondertussen is het geruisloos in de wijnstreek Vacqueyras.
Op vrijdag 6 september heb ik mij ook aangemeld bij de groep fietsers van de Liberale Mutualiteit. Zonder één kilometer in de benen te hebben, had ik mij voorgenomen mee te rijden met de groep voor zover ik kon. Françoise verklaarde mij zot. De groep werd verdeeld over twee startplaatsen: Bédoin en Sault. Ik heb mij aangesloten bij de groep van Sault, die de mietjesbeklimming van de Mont Ventoux verkoos boven de huzarenbeklimming van Bédoin. Tot mijn grote verassing en voldoening ben ik in één ruk tot aan Chalet Renard kunnen fietsen, weliswaar heb ik het blauwe pelotonnetje 8 km voor de Chalet moeten lossen. Op eigen tempo en moederziel alleen heb ik mijn tocht verder gezet tot mijn benen mij duidelijk maakte dat Chalet Renard het hoogst haalbare was. Ik kon mij daarin vinden. De lichte krampen in mijn dijen begonnen pijnlijk aan te voelen. Zelfs bij mijn afdaling naar Bedoin, waar Swaasi op mij zat te wachten, kon ik geen bijkomende steek geven zonder pijnscheut. Uiteindelijk heeft Swaasi mij ’s avonds onder handen genomen en mij behandeld met een wonderspray. Deze spray werkte fenomenaal op mijn verkrampte spieren en na een half uur was de pijn zowaar verdwenen. Evenwel moet gezegd dat de spray wel deskundig moet worden aangebracht. In al haar guitigheid heeft Swaasi de spray per ongeluk ook wat te nadrukkelijk op mijn testikels gespoten. Ik dacht dat mijn kloten in brand stonden. Ik hing aan het plafond. Terwijl de tranen van de slappe lach over de wangen van mijn vrouw liepen, stond ik als een harlekijn te huppelen van het ene been op het andere op zoek naar verluchting voor mijn ballen. Nu begrijp ik waarom de renners een handdoekje gebruiken op hun edele delen bij de massage achteraf. De nacht daarop volgend was opvallend rustig. Mijn scrotum heeft nooit zo koud aangevoeld.
Ondertussen bleef het ongewoon stil in de wijngaarden van de zuidelijke Rhône. De eerste week is voorbij gevlogen. We hebben op wijngebied niets gedaan.
