Op 15 januari 2014 zijn de zes wijnzorro’s andermaal vertrokken naar het nog steeds te onderschat wijngebied in de zuidelijke Rhône: Lirac. Deze appellatie die zowaar aan de overkant van de rivier de Rhône is gesitueerd, is het geografisch spiegelbeeld van de bekenste Rhone-appellatie uit de Rhone, zijnde Châteauneuf-du-Pape. Deze cru omvat 715 hectaren wijngaard en is misschien één van de meest discrete appellaties uit de Vallei van de zuidelijke Rhône. Hun slogan is niet voor niets “Lirac, le cru sobre et discret”. Samen met de appellatie Vacqueyras is Lirac de enige cru die binnen de appellatie de drie kleuren mag produceren (rood, wit & rosé), sinds zijn erkenning in 1947.
Nochtans heeft Lirac geen enkele reden om discreet en sober te zijn. Ze beschikken over een excellent terroir bestaande uit leem-kalk gronden, bedenkt met grote afgeronde keien (afkomstig uit de oude alluviale terrassen van de Rhône-rivier). De vergelijking met het terroir van Châteauneuf is bij wijlen frappant. De hellingen en heuvels zijn rotsachtig met lagen van kalkachtige zanduitlopers. De diversiteit aan bodems maakt Lirac ook een boeiende appellatie, waardoor je nooit over een homogeen appellatiekarakter kunt spreken. De nieuwe voorzitter van de appellatie Lirac (die een gerenomeerd wijnbouwer is in Chateauneuf-du-Pape), Alain Jaume zegt het als volgt: “Het is een opmerkelijke cru: sterk gekleurd, rijk aan tannine, vol met een onverwachte frisheid”. Hij is een mooi voorbeeld van het feit hoe dicht Lirac aanleunt bij Chateauneuf-du-Pape.
Waar zit hem het verschil met Chateauneuf-du-Pape? Deze vraag intrigeerde de Zorro’s gedurende de hele trip en vele wijnbouwers konden er amper op antwoorden. Sommigen repliceerden met een knipoog dat een grootste verschil tussen beide appellaties enkel te vinden is in de prijs per fles. Andere zeggen dat de rol van het zand aan deze kant van Rhône een andere rol speelt op de grenache, dan in Chateauneuf-du-Pape. Ook de keien zijn van een andere soort en spelen een minder determinerende rol dan in de pauselijke wijn. Beide geologische verschillen zouden erop kunnen wijzen dat de rode Lirac’s iets minder kracht uitstralen dan zijn buren aan de overkant van de Rhône.
Eén zaak is zeker, met de komst van Alain Jaume aan het hoofd van deze appellatie is er een nieuwe dynamiek ontstaan en is men ervan bewust geworden dat Lirac wel een nieuwe parel zou kunnen worden in de zuidelijke Rhône. Een nieuwe blazoen, strenge regels, een eigen flesdesign en betere kwaliteitseisen hebben de vlucht voorwaarts ingezet. Ondertussen zijn er verschillende (een 10tal) gerenommeerde wijnbouwers uit Chateauneuf-du-Pape die de investeringsweg naar Lirac hebben gevonden (Chateau de la Gardine, Chateau Mont-Redon, Roger Sabon, Giraud, Chateau Vaudieu, Pierre Usseglio…). Dit heeft de appellatie geweldig deugd gedaan, waardoor deze wijnen de laatste jaren bijzonder succesvol aan het worden zijn in het buitenland. Meer dan de helft van de productie is tegenwoordig bestemd voor de export.
Vandaag telt de appellatie 150 particuliere wijnbouwers, 5 coöperatieven en 18 negocianten.
Wij selecteerden 26 wijnbouwers in onze preselectie, om er uiteindelijk 9 over te houden die we ter plaatse hebben bezocht. De kwaitatieve keuze viel op de volgende domeinen:
- Chateau de Monfaucon
- Domaine Duseigneur
- Chateau d’Aquéria
- Domaine de Joncier
- Domaine de la Mordorée
- Domaine Coudoulis
- Mas Isabelle
- Domaine Brice Beaumont
- Clos de Sixte
Deze selectie werd niet alleen ingegeven op basis van kwalitatieve parameters, maar ook op basis van de grote Lirac-diversiteit die we wilden weergeven (terroir-verschillen, stijlverschillen, vinificatieverschillen).
Op woensdag 17 maart 2014 werden deze wijnen in Commanderij Osiris gepresenteerd.
