Met een wisselend gemoed laten wij het wijnjaar 2011 achter ons. Veel wijngaarden in de Rhône waren niet homogeen in kwaliteit. De natuur heeft ons op proef gesteld. Bij Clos des Frères was het niet anders. Sommige percelen waren prachtig, andere waren om niet aan te zien. Zware selectie tijdens de pluk was de boodschap. Het jonge perceel van 12 jaar oud achter ons huis werd gewoonweg niet geplukt. Het rendement van 2011 was dus bijzonder laag. De kwaliteit van de wijn was nog te zien, want de laboresultaten waren toch bemoedigend. We hebben in ieder geval zeer lang gevinifieerd en de maceratie aan lage temperatuur heeft in sommige gevallen meer dan drie weken geduurd om de maximale fijne extractie uit de druif te halen.
In mei 2012 hebben we de Folie des Frères 2011 gebotteld en we waren voor het eerst verrast van de kwaliteit. Deze Folie mag gerust naast de rest staan en zal zeer vlot de weg naar de restauratie vinden. De grote drinkbaarheidsfactor van deze wijn was opvallend. Tegelijkertijd hebben we ook de tweede witte Clos des frères gebotteld. Deze 2011 is totaal anders dan de 2010 en het volume aan flessen is met een derde minder dan 2010. Terwijl de 2010 nog bestond uit een assemblage van vijf edele druiven, is de 2011 een assemblage geworden van rousanne, grenache blanc en viognier. De kwaliteit van de bourboulenc en de clairette was dermate bedroevend, dat wij er gewoonweg geen wijn hebben van gemaakt. Daartegenover was de rousanne van uitzonderlijke kwaliteit en neemt hij 58% van de assemblage op zich. Le Clos Blanc 2011 is een delicaat expressieve witte wijn met zeer veel florale toetsen, terwijl Le Clos Blanc 2010 aromatisch veel minder expressief is en in de mond een complexe molligheid vrijgeeft. Precies of deze twee wijnen niets met elkaar te maken hebben. Wij zijn nieuwsgierig hoe beide witte wijnen op termijn zullen evolueren.
Ondertussen ligt de rode Clos 2011 te rijpen en zal in september 2012 worden geassembleerd. Mijn nieuwsgierigheid heeft mij niet kunnen tegenhouden om op regelmatige tijdstippen de basis van de Clos 2011 (= zonder de syrah op barrique) te proeven en ook dit doet het beste vermoeden. Het zal uiteraard niet het niveau van 2010 zijn, maar de materie is aanwezig om opnieuw een indrukwekkende wijn ervan te kunnen maken. De sleutel van de kwaliteit zal de assemblage met de syrah worden. In tegenstelling met de evolutie van de laatste rode Clos’, zal in 2011 de impact van de syrah groter zijn. Conclusie is dus dat wij de twijfels van de pluk 2011 gerust achter ons mogen laten liggen, met de vaststelling dat we met veel enthousiasme de wijnen van Clos des Frères 2011 in onze kelders mogen koesteren. Terwijl de mijmeringen over het vorige millésime ons optimistisch stemmen, is een klimatologische terugblik op 2012 eerder sceptisch geïnspireerd. Het bijzonder voorjaar 2012 was in de zuidelijke Rhône één om niet gauw te vergeten. Vanaf begin januari tot half maart is er amper een druppel regen gevallen, terwijl de temperaturen tot een historisch dieptepunt daalden. Half februari 2012 werd op het plateau van Vacqueyras temperaturen gemeten van -17°, terwijl de mistral gedurende 14 dagen de vriestemperaturen nog ondragelijker maakten. Het is sinds 1954 nooit zo koud geweest in Sarrians en omstreken en dat hebben wij ook moeten ondervinden.
Terwijl we het minder leuk nieuws ontvingen van een poging tot inbraak in ons huis, stelden wij bij onze aankomst in Sarrians niet alleen de aanzienlijke inbraakschade vast (gelukkig zijn de dieven gaan lopen na het afgaan van het alarm), maar ook dat alle radiatoren waren gesprongen en dat de mazoutketel overal lekte. Het zooitje dat we toen aantroffen deed onze courage voor het nieuwe seizoen tot ongekende diepte zakken. De wintersnoei moest nog beginnen en de miserie zal er al bovenarms op. We konden het nieuwe wijnjaar niet slechter beginnen. Soms zijn ongelukken ook opportuniteiten. Als geboren optimisten hebben we deze problemen weten in te passen in een ruimer project. Ondanks de leuke vinologische afwikkeling van 2011, was 2011 toch gekenmerkt door het feit dat mijn vader in Sarrians ernstig ziek is geworden. Waar we voor vreesden is uiteindelijk realiteit geworden. Het hoofdstuk Sarrians is voor mijn ouders afgelopen. Zij die de laatste 12 jaar het huis voor meer dan 6 maanden levendig hebben gehouden, zullen dit voortaan niet meer kunnen. Deze pijnlijke maar onvermijdelijke vaststelling hebben ons doen beslissen dat we ons wijnhuis in Sarrians op een andere manier moesten invullen. Vermits wij maximaal twee maanden per jaar het huis gebruiken, is het onverantwoord de 10 andere maanden het mooi geworden domein leeg te laten staan. Vandaar dat we (tegen onze initiële intentie in) beslist hebben de woning een andere vinologische bestemming te geven in de periodes dat wij er niet kunnen zijn.Om dit mogelijk te maken moesten we geen onbelangrijke bijkomende investering doen en een nieuwe leefruimte aan de beschikbare kamers bijbouwen. Deze beslissing werd genomen in het voorjaar van 2012, met de bedoeling tegen de pluk 2012 alles klaar te hebben. De schade van de vrieskoude en de inbraak hebben we dan maar meegenomen in het totale verbouwingsplaatje.
De winter van 2012 was dus bijzonder hard, koud, droog en het duurde langer dan verwacht. De floraison in de wijngaard werd ook drie weken later dan normaal verwacht. Deze retardatie is op zich geen probleem, maar gaf ons het eerste signaal dat de pluk wel veel later zou kunnen vallen. In april en mei heeft het heel veel geregend en is de natuur opnieuw in evenwicht gekomen. De achterstand in de wijngaard werd in de lente niet ingehaald. De zomermaanden 2012 waren één van de mooiste die wij gekend hebben, waarbij de afwezigheid van de mistral zeer opmerkelijk was. De toeristen moet in de zuidelijke Rhône echt genoten hebben van de tropische temperaturen, terwijl geen zuchtje wind te bespeuren was. Dit impliceerde wel dat we de wijngaard iets meer hebben moeten behandelen (het dubbele van vorig jaar: 4 behandelingen) en via onze biologische aanpak met meer mankracht de wijngaard hebben moeten opvolgen tegen alle mogelijke infecties. We konden immers de heterogeniteit van 2011 ons dit jaar niet veroorloven. Terwijl de wijngaard prachtig evolueerde, verliepen de bouwwerkzaamheden op hetzelfde gunstig niveau. Ons laatste bezoek begin juli 2012 konden wij afronden met een goed gevoel. De diverse familieleden van Françoise hebben in de zomenweken van juli en augustus het huis uitgetest.
Ondertussen werd de zomer 2012 wel heel warm en opnieuw heel droog. In de maand augustus werd opnieuw gevreesd voor een tweede ‘canicule’ sinds 2003, omdat overdag de temperaturen tot de veertig graden evolueerden terwijl ’s nachts de temperaturen niet daalden onder de 20 graden. Iedereen snakte naar wat koelte en de wijngaard naar water. Een lichte paniek brak uit bij de wijnbouwers. Door de hoge temperaturen begon enerzijds de wijngaard versneld zijn maturiteit te halen waarbij de druiven enorm veel suikers aan het ontwikkelen waren, maar tegelijkertijd de fenologische rijping stopte. De laatste week van augustus bracht soulaas. De weergoden waren de Rhône goed gezind. Twee dagen (heftige) regen deed niet alleen de temperaturen gevoelig dalen, maar bracht de vegetatie opnieuw tot leven. Deze regenboost werd gevolgd door een korte mistral. Je kunt het als wijnbouwer niet beter gedroomd hebben. Eind augustus waren de temperaturen overdag tussen de 28 en 30 graden en ’s nachts rond de 17/18 graden. De perfecte omstandigheden om de wijngaard zijn finale rijping te laten doen. De wijngaarden in de zuidelijke Rhône lagen op de vooravond van de pluk er SCHITTEREND bij.
2012 wordt grandioos !
