De geboorte van de Clos des Frèr[es] 2010

Zaterdagavond 24/09/2011 ging dus de langverwachte en de zooooo belangrijke assemblage door ten huize van Jérémy. Ik had mij andermaal voorbereid op chaos om bij mezelf de kracht van zelfbeheersing te laten excelleren.  En inderdaad, niets stond klaar en bij overmaat van ramp had Jérémy de thuiswacht van zijn dochter Emma. Met een minzame nonchalance en een gemoedelijke glimlach weet Jérémy mij weer in te pakken en waren we na enkele seconden weer over wijn bezig. Uiteraard moesten we eerst een hoop vatstalen nemen en dat duurt een tijdje, gezien we een twaalftal vaten moesten testen. Samen met de basis van Clos des Frères wordt dan minutieus gemengd, geproefd, herproefd, gediscussieerd, herbegonnen, nieuwe assemblages gemaakt, opnieuw proeven, vergeleken, herproeven, etc…

Jérémy en ikzelf doken in de kelder om de stalen te nemen, terwijl Françoise als een volleerde kinderoppas Emma bezig hield. Zo zie je maar dat we in een andere biotoop, ook tot andere dingen in staat zijn. Het afnemen van de stalen is in normale omstandigheden een gemakkelijke klus, maar tijdens de vinificatie staat de cave vol met toestellen, vaten, buizen, mobiele cuves in inox, koelelementen, enz… En het moest dus weer  lukken dat cuve 7 (waarin de basis zit van Clos des Frères) quasi onbereikbaar was door twee mobiele cuves en één 500liter houten vat. Ik moest als behendig circusartiest de cuvetuit weten te vinden waar ik de wijn kon van aftappen. De meeste mensen weten dat ik niet gestudeerd heb voor circusartiest en de consequenties waren navenant. Al kruipend over het vat, uitrekkend met mijn ene hand naar de tuit en met mijn andere hand een fles vasthoudend, zweefde ik tijdelijk tussen wijn en cuve. Het vat begon te bewegen onder mijn bescheiden lichaamsgewicht. Ik verloren mijn wankel evenwicht en schoot met al mijn hebben en houwen tussen de cuve en het vat, met mijn gezicht partoes tegen de inox van cuve 6. Aan mijn gezicht was er niets ernstig te merken (het is trouwens zo al erg gesteld), maar aan mijn rechterbil prijkte een joekel van een schaafwonde, dat enkele dagen zo diep blauw kleurde dat de VLD er jaloers zou van zijn.  Ondertussen was Jérémy dieper in de kelder een hoop barriquestalen aan het nemen, niets vermoedend van mijn onhandigheid. Ik heb trouwens niets laten merken. Enkel ’s nachts kon ik amper op mijn rechter zijde slapen van de pijn. Uiteraard had Françoise, als echte verpleegster, een slappe lach van hier tot in Tokyo.

Eenmaal de stalen genomen, moesten wij een rustige plaats vinden om de assemblage-oefening te doen. Françoise had immers een hapje klaargemaakt om de zwaar aangetaste smaakpapillen te reactiveren. De voorkeur ging naar de living van Jérémy. In feite kan je de living van Jérémy geen echte living noemen. Het is een kruising tussen een stal en een kinderspeelpark voor baby’s. Vermits er zelfs geen tafel stond, zijn we dan maar achter de keukentafel gekropen, die veel te klein was en overvol stond met flessen, maatbekers en glazen. Ondertussen raasde Emma rond ons, alsof de toekomstige uitkomst van de assemblage 2010 haar exciteerde. Tussen al dat geweld begon mijn rechterbil serieus te pieken. Enfin, we hebben al in betere omstandigheden geproefd en geassembleerd. Na een kleine drie uur ‘werken’, zijn we tot een boeiende conclusie gekomen.

Het oogstjaar 2010 is in de Rhône een echt superjaar. Voor mij is het misschien het wijnjaar dat mij het meest heeft gecharmeerd zowel in de wijngaard als tijdens de vinificatie. Terwijl 2009 een prachtig grenache-jaar was, mag gerust gesteld worden dat 2010 een prachtig grenache-syrah-cinsault-jaar was. Alles wat we toen hebben binnengehaald was fijn, rijp en krokant. Dus was het belangrijk deze finesse in alle druivenvariëteiten te koesteren in de nieuwe assemblage. Goed wetende dat ik nogal freaky ben over de grenache en de rol van de syrah in Clos des Frères wil nuanceren, was de uitkomst van de assemblage toch even schrikken.

Uiteindelijk vonden Jérémy, Françoise en ikzelf de volgende samenstelling het fijnste en het meest aanleunend met de typiciteit van Clos des Frères:

62% grenache + 32% syrah + 6% cinsault
(waarvan 13%  grenache uit barrique van 500l van één wijn en 15% syrah uit barrique van 225l van 3 en 4 wijnen).

Clos des Frères 2010 is geboren. Het wordt iets speciaals. Ik vind deze assemblage zeer uitdagend en uiterst elegant. Misschien wel de fijnste Clos ooit. Het mag wel iets bijzonders zijn, want deze editie is onze TIENDE oogst. Samen met de eerste unieke witte Clos des Frères die we eerder hebben geassembleerd en gebotteld, zal het gamma Clos des Frères 2010 de gemoederen van de geoefende wijnliefhebber wel enigszins verheffen. We zullen er alles aan doen om dit te stimuleren.

Gehavend maar zeer goed geluimd zijn we diep in de nacht huiswaarts gekeerd. De nacht was onverwacht creatief.